In 2012 werd ik lid van de Vertelkring Delft.
De Vertelkring biedt mij een omgeving om in een ontspannen sfeer te oefenen met allerlei soorten verhalen. De positieve feedback die ik daarop krijg, gebruik ik in mijn vertellingen.
Ik had mij vijf jaar geleden ingeschreven voor een korte schrijfcursus. De cursus ging niet door wegens te weinig belangstelling. Mijn overleden partner Eric las in de Delftse Post een artikel van twee heren. Zij hadden een Vertelkring Delft opgericht en vroeg zich af of dat misschien een alternatief was.
Begin februari 2012 ben ik voor het eerst bij een bijeenkomst van de Vertelkring in De Klomp geweest en voelde me direct welkom. In het begin heb ik mijn zelf geschreven verhalen voorgelezen, maar na drie keer besloot ik voorzichtig echt het verhaal te vertellen. Verhalen voorlezen en vertellen worden vaak door elkaar gehaald. Ze lijken op elkaar maar vragen totaal andere technieken. Ik lees niet meer voor… ik vertel!
Ik vertel graag verhalen om mensen te vermaken en ze soms een spiegel voor te houden.
Er is voor bijna iedere gelegenheid een serieus of komisch verhaal te vinden. Ik lees eerst een verhaal en dan weet ik of ik het vertellen kan of bij mij past.
Ik vertel verhalen die een geschiedenis hebben met een bepaalde omgeving, verhalen over andere landen van het Oosten tot het Westen en hun culturen. Ik vertel het liefst verhalen met een onverwachte of zelfs macabere einde.
